Ik ben ziek...

Volgens Luciano lijdt ik aan de ziekte van edel. Meer haar op me ****** dan op me schedel…
Ik heb het drastische besluit genomen om mijn haar er af te halen en voor dezelfde coupe te gaan als de meeste Currie’s, bijna BALD. Ach waarom ook niet, we zijn tenslotte in Suriname. Als ik terug ben zal het wel weer lang zijn, toch?

TAMMAREJO en TAHOE
Afgelopen maandag zijn Luc en ik met Valerie weggeweest naar het Telesur kantoor in Tammarejo (uitspraaktaal). Na een lange hobbelige weg en wat gegeten en gedronken te hebben kwamen we een aantal uur na afgesproken aan. Hier werden we voorgesteld aan Hendrik. Afgelopen zaterdag zal hij met zijn verkoopteam naar Galibi gaan om hier mobiele telefoons te verkopen, huis aan huis…. We hebben natuurlijk gelijk geregeld om gratis mee te mogen in belang voor Luciano’s onderzoek. Na het gesprek nodigde de beste man ons uit voor een lunch. Ik was net bijgekomen van mijn Nederlandse afkickverschijnselen (lees vorige blog), dus ik had niet zoveel honger. Maar gratis eten kan je niet laten schieten natuurlijk. Luc en Valerie een Saoto soep gekozen. Lekker veilig en lekker. Ik moest weer eigenwijs doen en Hendrik gaf me een suggestie, Tahoe. Hij legde mij uit wat het was. Ik kon eruit opmaken dat er mais in zat, en het leek op een soort cakeje.
Prima, ik ga voor de Tahoe. Eenmaal op me bord en na wat geproefd te hebben bleek het Tofu te zijn…Wist ik veel dat ze dat in Suriname anders noemen! Uit beleefdheid toch maar me halve bord leeggegeten. Toen maar gezegd dat ik weer last van me maag kreeg….

NICO’S LAUGH IS BACK
Dinsdag hebben we Nico weer opgehaald van de Zanderij en ik kan jullie vertellen good to have him back. Als jullie Nico kennen dan zijn jullie zeker weten bekend met zijn aanstekelijke lach! Hier hebben we de afgelopen week weer erg van mogen genieten! Om te vieren dat hij weer terug is zijn we zoals gewoonlijk weer elke dag uit eten geweest bij al zijn favoriete eettentjes… Hoe houden we het vol!?

GOT TALENT
Aan elke talentenjacht komt een eind. Zo ook aan GOT TALENT. Afgelopen dinsdag was de finale van ‘de leukste show van Suriname’. Allereerst hebben we de laatste enquêtes afgenomen voor Luciano’s onderzoek. Negentig enquêtes in een uurtje tijd met drie man. Een record al zeg ik het zelf. Hiermee is het kwantitatieve deel van Luciano’s onderzoek afgerond. Na het afnemen van de enquêtes was het tijd om te genieten van de laatste show. Weer een erg leuke show met veel (Surinaams) spektakel… (confetti)…. De winnende school heeft verdient gewonnen en gaat met 10.000 US Dollar terug naar school. Hiervan kunnen ze het onderwijs op hun school bevorderen. De tweede, derde en vierde plaats kregen een kleiner geld bedrag. De show is dus een goed initiatief!

COLAKREEK
Water zo zwart als cola. Ik vond het allemaal wel meevallen. Een beetje hetzelfde water als de andere kreekjes waar we tot nu toe zijn geweest. Afgelopen zaterdag ging Galibi niet meer door, onze grote vriend Hendrik die me bijna heeft vergiftigd met zijn Tahoe, reageert niet op onze mailtjes en telefoontjes. Dit zal wel iets Surinaams zijn waar we nog niet aan gewend zijn. In ieder geval we zijn dus naar Colakreek geweest. Na drie kwartier op een geasfalteerde weg te hebben gereden moesten we nog zo’n vier kilometer over een hobbelige, vol kuilen en gaten bevattende bauxietweg rijden (het is minder erg dan dat het lijkt). Het was erg druk bij Colakreek. Het schijnt dat alle Surinamers hier in het weekend heen gaan. Na wat gezwommen, gegeten en gehangen te hebben zijn we weer richting huis gegaan. We zijn er nu over uit, dat die kreekjes leuk zijn wanneer je met een grote groep gaat, een hutje huurt, BBQ’d en veel eten en drinken meeneemt. We weten dus wat ons te doen staat…

UITGAAN ‘WOMAT’
Donderdagavond was het tijd om onze Salsaskills weer te laten zien in Havannah. Na even toegekeken te hebben en sociaal te hebben gedaan ging de tijd snel voorbij. En daarmee ook de salsamuziek. (volgende keer beter) Toen de clubmuziek kwam, ging iedereen zoals gewoonlijk weer los. Warmte en nog meer warmte… Hierbij heb ik dus het drastische besluit genomen om voor de CURRIE look te gaan.

Zaterdag was het tijd om alle remmen los te gooien in Sza Sza Szu. Na onze welbekende powernap te hebben genomen zijn we rond 02:00 uur richting de club gegaan. Hier werden we al gelijk geweigerd omdat we niet met koppels waren! ‘O, is dit een parenclub dan?!’ Wij wat mensen opgebeld die binnen waren en gevraagd of hun ons naar binnen wilden loodsen. Zo gezegd, zo gedaan. Toen werden we geweigerd omdat Luc en ik een gat in ons broek hadden, dat is niet toegestaan. ‘Dat is mode *****viool’, vrij duidelijk dat we in een ontwikkelingsland zitten, de clubs (1 club in heel Suriname) zijn zwaar onderontwikkeld. Toen maar afgedropen naar huis en gaan slapen…. Leuke avond…

EEN NIEUW THUIS
Elke dag na werk gaan we even sporten en zwemmen bij Oase. Echt een heerlijke plek om te hangen en niets te doen. Zondag hebben we hier heel de dag niets gedaan. Wat gegeten, gedronken, gezwommen, gebasketbald en gevoetbald. TOP!

EEN KORTE WEEK
Aankomende vrijdag zullen we naar Isadou gaan met Oom Dirk en een select gezelschap. Hierover volgende week meer. Dit betekent wel dat we deze week maar vier dagen stage hoeven te lopen. Luc zal verder gaan met het analyseren van zijn gegevens. Nico moet een presentatie voorbereiden over het portal waar hij mee bezig is. En ik moet nog een aantal bedrijven langs om een interview af te nemen.

Zoals beloofd in de vorige blog heeft Luciano weer wat foto’s online gezet over onze dagelijkse bezigheden…

A mang siki boy…