Een andere wereld

De afgelopen week kregen we allemaal het gevoel alsof we weer in de sleur genaamd ‘werk’ terecht waren gekomen. Iets wat we totaal niet hadden verwacht voordat we in dit mooie land aankwamen.

Laat ons eerst even voorop stellen, je hoort ons niet klagen. Ik bedoel, elke dag na ons werk even zwemmen, fitnessen, relaxen in de hangmat of gewoon even slapen is uiteraard geen straf. Maar toch gaat die wekker elke morgen om zes uur en zitten we vervolgens acht uur lang achter een bureau. We werken allemaal trouw aan onze opdrachten en hopen ondertussen dat we even weg kunnen glippen van kantoor om een goede lunch tot ons te nemen. Dit is echter ver te zoeken bij Nico en Joey op de afdeling. Voor ons weer een verwachting die niet is uitgekomen. Niet op elke hoek van de straat die lekkere broodjes, de roti of de bara’s waar we zo op gehoopt hadden. Nu is het in de bedrijfskantine een broodje sla en een bakabana die er al veel te lang heeft gelegen.

IS DIT ECHT?
Het was dus de hoogste tijd om te ontsnappen aan die dagelijkse sleur. Afgelopen vrijdag zijn we met Oom Dirk, Oma en een selecte groep mensen van de kerk om zes uur ’s morgens naar Isadou vertrokken. Dit is een klein eilandje midden in het binnenland van Suriname. Na een uur op een geasfalteerde weg te hebben gereden moesten we nog tweeënhalf uur over een erg hobbelige bauxietweg rijden totdat we bij Atjonie aankwamen. Dit is een centraal punt bij de rivier vanwaar de korjalen naar alle dorpjes in het binnenland vertrekken.

Met de korjaal, die tot bijna zinkend was volgeladen, zijn we naar Isadou vertrokken. We kwamen in een gebied terecht welke eigenlijk niet te beschrijven is. Driekwartier hebben wij genoten van de omgeving.
De natuur, de dorpjes en de inheemsen die zich in de rivier baden nadat zij hier ook de was in hebben gedaan. De kinderen die naakt rond huppelen in het water. Een echt onbezorgd leven.
Zelfs de foto’s kunnen deze ambiance niet weergeven. Dat moet je echt meegemaakt hebben. Wat ons betreft Suriname op zijn best.

GENIETEN ALS DOEL
Het doel van dit weekend was genieten. Dit is dan ook wat we met volle teugen hebben gedaan. De omgeving leek regelrecht uit een plaatjesboek te komen. Af en toe moest je even nadenken of het allemaal wel echt was. Het was net een filmset. Het is weer niet te beschrijven.

Bij Isadou ligt een sula (stroomversnelling) waarin we ongeveer de helft van de dagen in hebben gelegen. Hier kregen we een heerlijke massage van moedernatuur. Verder lieten we ons zo nu en dan meevoeren met de stroming en zijn we naar een ander dorpje (Jaw Jaw) gezwommen.

Naast al dit genieten kregen we drie keer per dag warm eten en was er drank in overvloed. Er werd dus goed voor ons gezorgd.

ULTIEME COMBINATIE
Wij als verwesterde westerlingen kunnen niet drie dagen zonder laptop. Want wat is nu beter dan je favoriete serie kijken midden in de Jungle. De ultieme combinatie dus ;).

HET PLAFOND VAN JUNGLE-SURINAME
In Nederland kijk ik best vaak uit het dakraam naar de sterren. Maar het plafond van Nederland ziet er heel anders uit dan het plafond van Jungle-Suriname.
Dus zo zien sterren eruit was het eerste was ik tegen mezelf zei toen ik ’s avonds naar het luchtruim keek. Wederom hier zijn ook geen woorden voor.

WAN BIGI FAMIRI
Op zondagmorgen kwart voor acht zaten we met zijn alle aan de ontbijttafel voor de kerkdienst. Wij wisten niet echt wat we er van konden verwachten of wat we zouden moeten doen. We hadden er wat gemengde gevoelens bij. We zijn niet gelovig en toch meedoen met de dienst. Klopt dat wel? Maar al snel waren we mee aan het zingen en werden we betrokken bij de dienst door onze visie hierover te geven. We zijn goed opgenomen in de groep en het voelde echt aan als een grote familie. Het was goed om dit een keer mee te maken. Het was een TOP-weekend!

Ik vind dit wel een mooi einde van de blog. Dus bij deze...

Luciano heeft de foto’s online gezet. Het zijn er dit keer erg veel, maar dan hebben jullie deze week wat te doen. Het is de moeite waard om ze te bekijken. Misschien halen we jullie hiermee wel over om even bij ons langs te komen in Suriname.

Mek mi sabi (laat me het weten)